Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010
Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010
Για μια Περιφερειακή Πολιτική για τον Αθλητισμό
 |  |  |
| |
| |
| |
 
Ένα από τα ενδιαφέροντα γεγονότα που προκάλεσε η τελευταία εκλογική περίοδος είναι ότι εξαιτίας της αθλητικής επικαιρότητας αλλά και των καταγεγραμμένων προβλημάτων έφερε, έστω και μερικώς, τον αθλητισμό και την άσκηση των πολιτών στο προσκήνιο του πολιτικού διαλόγου και ανέδειξε την αναγκαιότητα του σε επίπεδο κοινωνικής λειτουργίας. Μειονέκτημα στη διεξαγωγή αυτού του διαλόγου αποτέλεσε η εστίαση των συμμετεχόντων μόνο σε εκφάνσεις, προφανώς δημοφιλείς, της αθλητικής πραγματικότητας και η εμμονή στην «εύκολη» και ξεπερασμένη πρόταση της διοργάνωσης αγωνιστικών εκδηλώσεων. Απλοϊκά θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος ότι αν η πρόοδος του αθλητικού συστήματος ήταν θέμα προκήρυξης νέων αγώνων, τοπικών ή περιφερειακών, τότε το πρόβλημα θα είχε αντιμετωπιστεί ήδη και εύκολα. Είναι προφανές ότι το ζήτημα της αθλητικής ανάπτυξης είναι σύνθετο, έχει πολλές παραμέτρους και κατά συνέπεια η διαχείριση του απαιτεί τη συμβολή των ειδικοτήτων της αθλητικής επιστήμης. Όπως είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι στις δομές της πρώτης αιρετής «Περιφέρειας» προβλέπονται τα πεδία που θα αποτελέσουν το χώρο για την εκπόνηση και την εφαρμογή μιας περιφερειακής αθλητικής πολιτικής, σχεδιασμένης στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και στις ιδιαίτερες ανάγκες των Ιονίων Νήσων. Μια τέτοια πολιτική πρέπει να αφορά ισόρροπα σε όλες τις περιοχές της Περιφέρειας και να μην περιορίζεται μόνο στις καθαρά αγωνιστικές δραστηριότητες αλλά να περιλαμβάνει όλες τις διαστάσεις του αθλητικού και του γυμναστικού φαινομένου. Πιο αναλυτικά διαφαίνεται η ανάγκη του καθορισμού και της εφαρμογής μιας περιφερειακής αθλητικής πολιτικής, η οποία θα προβάλει την άποψη ότι ο αθλητισμός αποτελεί συστατικό μέρος του επτανησιακού πολιτισμού και παράλληλα ότι αποτελεί κοινωνικό, οικονομικό, υγιεινό και παιδαγωγικό μέσο ανεκτίμητης αξίας. Η εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής σε περιφερειακό επίπεδο θα είναι καινοτόμος για τον ελληνικό χώρο και ασφαλώς θα επιφέρει αξιοσημείωτες συνέπειες. Θα συνοδευτεί από πολιτιστικά δημιουργήματα, γεγονός που θα προκαλέσει αξιόλογη πολιτισμική και επιστημονική κίνηση στην τοπική κοινωνία. Θα αποδειχθεί ο παιδαγωγικός ρόλος του αθλητισμού, θα επιδιωχθεί η επιστημονική του θωράκιση και θα διαμορφωθεί έτσι ένα πλαίσιο προαγωγής της αθλητικής συνείδησης των ατόμων και κατά συνέπεια αντιμετώπισης των συμπτωμάτων της αθλητικής παθογένειας. Θα συνδυαστεί με ένα αιτούμενο με καθολική αποδοχή, την «υγεία για όλους». Θα αποτελέσει, παράλληλα, μια επαναστατική κοινωνική παρέμβαση που θα δώσει πνοή και όραμα στο δικαίωμα της άθλησης σε ανθρώπους που για διαφορετικούς λόγους δεν μπορούν ή δε θέλουν να ακολουθήσουν την οργανωμένη άσκηση. Θα σηματοδοτήσει, τέλος, σημαντικές διεργασίες στο χώρο της περιφερειακής οικονομίας, δεδομένου ότι είναι βέβαιο πως η συγκεκριμένη πολιτική θα συμβάλει στην ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού σε περιφερειακό επίπεδο. Μια τέτοια περιφερειακή αθλητική πολιτική που στη συνέχεια μπορεί να προσαρμοστεί στα αθλητικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά των νησιών, στις τοπικές συνθήκες και στις απαιτήσεις των καιρών και των κοινωνιών είναι δυνατόν να περιέχει τα ακόλουθα: Ας σημειωθεί, καταληκτικά, ότι η πολιτική ανάδειξης της κοινωνικής και πολιτισμικής διάστασης του αθλητισμού σε περιφερειακό επίπεδο, όπως διατυπώθηκε παραπάνω, θα ανανεώσει τα αθλητικά και γυμναστικά αιτήματα, θα σηματοδοτήσει τον εξανθρωπισμό της αθλητικής ζωής, θα δημιουργήσει συνθήκες για την εμφάνιση ενός εναλλακτικού, αθλητικού τουρισμού και κυρίως θα αναδείξει ον αθλητισμό σε αναπτυξιακό παράγοντα της Περιφέρειας των Ιονίων Νήσων. Βασική προϋπόθεση για την επιτυχή εφαρμογή όλων αυτών είναι η συμμετοχή εξειδικευμένων επιστημόνων που θα εγγυώνται την ποιότητα και την εγκυρότητα των δράσεων. *Είναι Δρ. Ιστορίας του Αθλητισμού και Αντιπρόεδρος του ΕΑΚ Κέρκυρας |
Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010
Αγώνες δρόμου «Αρσένης Τσιμίνος» 28/11 στη Κέρκυρα
Αγώνες δρόμου «Αρσένης Τσιμίνος» 28/11 στη Κέρκυρα
Ο Κερκυραϊκός ΓΣ με την συνεργασία της Τ.Ε ΣΕΓΑΣ Κέρκυρας διοργανώνει αγώνες Δρόμου την Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010 και ώρα Ι0.30 στο χώρο της Πάνω Πλατείας Κέρκυρας.
Oι αγώνες διεξάγονται προς τιμή του Αρσένη Τσιμίνου ο οποίος και θα τιμηθεί με την ευκαιρία των 30 χρόνων από την κατάρριψη του Παγκοσμίου Ρεκόρ στα 2000μ. με φυσικά εμπόδια εφήβων που το πέτυχε στις 20 Οκτωβρίου 1980.
Το πρόγραμμα
10.45 1000μ. ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ
11.00 2000μ. ΑΓΟΡΙΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ
11.15 800μ. ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ Γ'-Δ'ΤΑΞΗΣ ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΩΝ
11.30 800μ, ΑΓΟΡΙΩΝ Γ'- Δ' ΤΑΞΗΣ ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΩΝ
11.45 10O0μ. ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ Ε'- ΣΤ' ΤΑΞΗΣ ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΩΝ
12.00 1000μ. ΑΓΟΡ|ΩΝ Ε'- ΣΤ'ΤΑΞΗΣ ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΩΝ
ΑΠΟΝΟΜΗ ΕΠΑΘΛΩΝ
Ημερ/νία Δημοσίευσης: 23/11/2010 11:35:20 πμ
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010
Σημαντική πρωτοβουλία φιλανθρωπικού χαρακτήρα
«Σημαντικό!
Μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία φιλανθρωπικού χαρακτήρα πήρε ο Φαίακας σε συνεργασία με τον Λαοδάμα, την Ένωση Γυναικών Ελλάδας, Το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών , υπό την Αιγίδα της Ιερής Μητροπόλεως Κέρκυρας και Παξών και Διαποντίων Νήσων, καθώς και με την συνδρομή του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού:
εξέδωσε 500 αριθμημένες προσκλήσεις για τον αγώνα χάντμπολ Α2 εθν κατηγορίας τό Σάββατο 20/11/2010 που υποδέχεται τον Αλέξανδρο Αξιούπολης στις 18.00, οι οποίες τιμούνται 5 €, προκειμένου να συγκεντρωθεί ένα ποσό που θα βοηθήσει εν μέρει οικογένεια από τον χώρο της χειροσφαίρισης με σοβαρά προβλήματα υγείας! Καλούνται οι φίλαθλοι, οι απλοί άνθρωποι, κάθε ευαίσθητος συμπολίτης, να δουν με συμπάθεια αυτήν την κίνηση και από το στέρημα τους να συνεισφέρουν να πετύχει αυτή η φιλανθρωπική πρωτοβουλία!
Προκαταβολικά Σας ευχαριστούμε!
(προσκλήσεις στον Λαοδάμα-πλατεία Ψυχιατρείου- και στο κλειστό γυμναστήριο καθημερινά 20.00 με 22.00, στον κο Πέρρο)
Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010
«Κέρδος μας το γήπεδο και ο κόσμος»
ΤΕΝΝΕΣ: «Κέρδος μας το γήπεδο και ο κόσμος»
Μόνο μία χαρά πήραμε σήμερα κι έχει να κάνει με το γήπεδό μας, το οποίο νομίζω ότι θα γίνει ένα πολύ καλό γήπεδο για το επίπεδο της Σούπερ Λιγκ.
Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010
Το Παγκρήτιο Στάδιο άνοιξε τις πόρτες του…
Έξι χρόνια μετά το τέλος των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας το Παγκρήτιο Στάδιο άνοιξε επιτέλους τις πόρτες του για τους αθλητές του Ηρακλείου. Ο Δήμος Ηρακλείου και συγκεκριμένα η Δημοτική Επιχείρηση “ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ Α.Ε. ΟΤΑ”, μετά από πολύ προσπάθεια καταφέρνει να αξιοποιήσει ένα Ολυμπιακό έργο που τόσα χρόνια είχε μείνει ανεκμετάλλευτο και να δώσει «πνοή» στον αθλητισμό που κακά τα ψέματα έχει πολλά προβλήματα. Να σημειωθεί ότι το Παγκρήτιο Στάδιο αποτελεί την πρώτη Ολυμπιακή Εγκατάσταση που έχει παραχωρηθεί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και η οποία αξιοποιείται από τον Δήμο Ηρακλείου με δικούς του πόρους, χωρίς οικονομική επιχορήγηση από την Πολιτεία. Οι αθλητές του Ηρακλείου λοιπόν, θα έχουν τη χαρά να φιλοξενηθούν σε πλέον σύγχρονες εγκαταστάσεις, κάτι που σημαίνει ότι μπορούν να δουλέψουν σε υψηλό επίπεδο, με περισσότερη ασφάλεια και οργάνωση.
Στις εγκαταστάσεις λοιπόν του Παγκρητίου θα φιλοξενηθούν αθλητές στίβου, κολύμβησης (διαθέτει κλειστή θερμαινόμενη πισίνα 25 μέτρων), πυγμαχίας, άρσης βαρών, ενόργανης και ξιφασκίας. Επίσης διαθέτει ειδικά όργανα για άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ) αλλά ταυτόχρονα λειτουργεί και σύγχρονο δημοτικό γυμναστήριο για τους δημότες Ηρακλείου. Διαθέτει επίσης προσομοιωτή κωπηλασίας με οκτώ θέσεις κωπηλασίας, εξοπλισμένο ιατρείο, φυσιοθεραπευτήριο με υδρομασάζ και σάουνα, παιδότοπο, αποδυτήρια ενηλίκων, παιδιών και ΑΜΕΑ, αυτόματους πωλητές αγαθών και ευρύχωρο παρκινγκ. Να θυμίσουμε τέλος ότι το στάδιο εξυπηρετεί τις ανάγκες του Εργοτέλη που εκπροσωπεί την πόλη στην Super League.
Στην προσπάθεια λοιπόν αυτή του Δήμου Ηρακλείου και της Δημοτικής Επιχείρησης και προκειμένου να παραμείνει σε πλήρη λειτουργία το στάδιο, λόγω του υψηλού κόστους συντήρησής του, οι ενεργοί αθλητές σωματείων θα καταβάλουν μια μικρή – συμβολική μηνιαία συνδρομή (εξαιρουμένων των αθλητών που είναι μέλη Εθνικών Ομάδων), όπως επίσης ισχύει ξεχωριστός τιμοκατάλογος για τους δημότες.
Ελπίζουμε το εγχείρημα αυτό να ευδοκιμήσει και να δούμε την νεολαία της πόλης να στρέφεται ξανά προς τον αθλητισμό καθώς επίσης και τα σωματεία της να γίνονται πιο ανταγωνιστικά σε πανελλήνιο επίπεδο.
Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010
Αθλητικές Υποδομές – Αθλητική Πολιτική. Η εσφαλμένη πορεία και ο πραγματικός στόχος.
Ονούφριος Παυλογιάννης*
Μέσα σε συνθήκες που πολλοί συμφωνούν ότι αυτό που αποκαλούμε κοινωνικό κράτος εμφανίζει αδιαμφισβήτητες μορφές αποσάθρωσης και διάβρωσης, ο αθλητισμός – το αθλητικό κράτος - που αποτελεί υποσύνολο του παρουσιάζει αναπόφευκτα την ίδια εικόνα. Μέσα σε συνθήκες όπου η ζωή, η ασφάλεια, η ευημερία των πολιτών αποτελούν θέματα καθημερινού προβληματισμού και όπου οι συνθήκες δημιουργίας καθίστανται καθημερινά επισφαλείς, οι συνθήκες άθλησης και άσκησης θα υστερούν επίσης αισθητά. Με λίγα λόγια είναι παράδοξο να αναζητούμε υγιείς και αξιοπρεπείς αθλητικές συνθήκες με ισόρροπη κατανομή και με δημοκρατικά κριτήρια για όλες τις περιοχές μέσα σε ένα κοινωνικό κράτος που νοσεί και που δεν προγραμματίζει.
Η προσέγγιση τέτοιων θεμάτων απαιτεί τη διαμόρφωση και την εφαρμογή μιας ουσιαστικής πολιτικής για τον αθλητισμό. Αντί τούτου στη χώρα μας αναζητούμε ακόμη το αναπτυξιακό μοντέλο αθλητισμού, τον εκπαιδευτικό αθλητισμό, τις αθλητικές εγκαταστάσεις, συζητούμε ατέρμονα και ανεπιτυχώς για την αθλητική βία, ανεχόμαστε ανενδοίαστα τον οποιοδήποτε δηλώνει ειδικός σε αθλητικά θέματα. Είναι επομένως στον καθένα εμφανές ότι έχουμε ανάγκη από μεταρρυθμιστικές και διαρθρωτικές τομές σε πολιτικό επίπεδο με προσανατολισμό την αθλητική ανάπτυξη. Για να επιτευχθεί βέβαια κάτι τέτοιο χρειάζεται άμεσα να ξεκινήσει μια ερευνητική – επιστημονική διαδικασία που θα μετρήσει και θα αξιολογήσει την υπάρχουσα αθλητική κατάσταση και κατά συνέπεια θα ιεραρχήσει τις προτεραιότητες. Αντί αυτών τις τελευταίες δεκαετίες γίναμε μάρτυρες της ισχυροποίησης των κομματικών μηχανισμών και του γιγαντισμού του κεντρικού κράτους.
Ως εκ τούτου το θέμα των ανεπαρκών, τόσο ως προς την ποιότητα όσο και ως προς την ποσότητα τους, αθλητικών εγκαταστάσεων της Κέρκυρας δεν μπορεί να μην εντάσσεται στη γενικότερη αναξιόπιστη αθλητική πολιτική. Δεν μπορεί να μη συνδέεται με τις επιλογές μιας χώρας που δεκαετίες τώρα αποδεικνύει τακτικά ότι η άσκηση και ο αθλητισμός δεν ανήκουν στις προτεραιότητες της πολιτικής της, ότι δεν προάγει το δικαίωμα των πολιτών στην άσκηση ως πρωταρχική κοινωνική υπόθεση. Στην Κέρκυρα βέβαια τα πράγματα είναι διαφορετικά και ασφαλώς χειρότερα από το μέσο όρο της αθλητικής κατάστασης της χώρας. Εδώ συνεχίζουμε να ζούμε τον «αθλητικό μεσαίωνα» και να υπομένουμε την «έρημο των αθλητικών υποδομών», όταν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας έχουν περάσει στην «αθλητική αναγέννηση». Αν κάποιος επιχειρήσει μια πρόχειρη στατιστική μελέτη εύκολα θα επιβεβαιώσει την τοπική αθλητική πραγματικότητα.
Το ερώτημα γίνεται επιτακτικό. Γιατί στην Κέρκυρα παρατηρείται αυτή η καθυστέρηση και η εγκατάλειψη σε έργα αθλητικής πνοής; Οι προηγούμενες δυσλειτουργίες που αφορούν στην κεντρική αθλητική πολιτική εξηγούν κατά ένα μέρος και την τοπική πραγματικότητα. Επί παραδείγματι η χάραξη μιας πολιτικής μόνο μέσα από τους κομματικούς μηχανισμούς οδηγεί σε μια άναρχη και με αδιερεύνητα κριτήρια ίδρυση αθλητικών εγκαταστάσεων που εκ των πραγμάτων άλλους θα ευνοεί και άλλους θα αδικεί. Αντίστοιχα ο κρατισμός και ο υδροκεφαλισμός του κράτους επιδρούν με τέτοιο τρόπο, ώστε αφενός να θεωρείται η Πολιτεία ως ο μόνος φορέας κατασκευής εγκαταστάσεων και αφετέρου να παρατηρείται ως λογική η ενίσχυση κυρίως των μεγάλων αστικών κέντρων, κάτι που κλονίζει την πολυπόθητη αποκέντρωση και αποδυναμώνει την Περιφέρεια.
Είναι βέβαιο ότι οι προηγούμενες αιτιάσεις δεν ικανοποιούν πλήρως και είναι επίσης βέβαιο ότι το ερώτημα παραμένει επιτακτικό, αν δε γίνεται πιο δύσκολο. Γιατί όσο κι αν προσπαθούμε να θεωρούμε εύστοχες όλες τις παραπάνω απαντήσεις, δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε ότι οι συνέπειες αυτών επιδρούν μόνο στην Κέρκυρα. Με λίγα λόγια βρισκόμαστε τουλάχιστον τα τελευταία τριάντα χρόνια μπροστά σε αδιαμφισβήτητες αδυναμίες της αθλητικής και κυρίως της πολιτικής ηγεσίας του νησιού μας ως προς τη διαχείριση της αθλητικής πραγματικότητας και του δικαιώματος των πολιτών στην άσκηση, δηλαδή αδυναμία συστηματικής καταγραφής, κοινού προγραμματισμού και εν τέλει ομοιογενούς και δυναμικής αθλητικής στάσης. Ως εκ τούτου η διαχρονικά καταγεγραμμένη αδιαφορία των κυβερνήσεων απέναντι στην Κέρκυρα του αθλητισμού δεν μπορεί να βαραίνει πάντα και μόνο τους «άλλους», αλλά πρέπει εξίσου να αγγίζει και την τοπική κοινωνία και να την οδηγεί σε διαδικασία αυτοκριτικής και προβληματισμού. Παράλληλα η αντίδραση της τελευταίας δεν μπορεί να είναι ούτε αποσπασματική, ούτε μέσω πολιτικών και προσωπικών σχέσεων και προτιμήσεων. Οφείλει να είναι ουσιαστική και σαφής και κυρίως εστιασμένη στη διάγνωση της αθλητικής κατάστασης της Κέρκυρας και στον προγραμματισμό έργων που θα αντιστοιχούν στα αιτήματα του αθλητικού κινήματος του τόπου.
Αφορμή για όλες αυτές τις σκέψεις αποτελεί η κατάσταση του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου της Κέρκυρας και ο διάλογος που συχνά και δικαιολογημένα εξελίσσεται γύρω από το συγκεκριμένο χώρο που τα τελευταία χρόνια γίνεται δέκτης αρνητικών χαρακτηριστικών, όπως απαρχαιωμένος, ασυντήρητος, εγκαταλελειμμένος, απαξιωμένος, χωρίς πόρους, χωρίς εργατικό προσωπικό. Εξαιτίας της μοναδικότητας του ΕΑΚΚ σε επίπεδο νομού και της προπονητικής και αγωνιστικής του χρήσης από την πλειοψηφία των αθλημάτων και των πολιτών, τίθεται ως πρωταρχικό ζήτημα η ουσιαστική και σταθερή στήριξη του με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζεται η επιβίωση και η ασφαλής λειτουργία του και να παρέχονται αξιοπρεπείς συνθήκες άσκησης σε όλους. Ήταν επομένως αναπόφευκτο και επιβεβλημένο οι άνθρωποι του αθλητισμού, μεταξύ των οποίων και κάποιοι από εμάς που βιώνουμε την περιπέτεια της διοίκησης του χώρου, να συστρατευθούν με όλες τους τις δυνάμεις σε αυτόν το στόχο. Με αυτόν τον τρόπο όμως, έγιναν τα αυτονόητα, δηλαδή η στήριξη, η συντήρηση και η αναβάθμιση του αθλητικού κέντρου, σημεία διεκδίκησης και ξεχάστηκαν τα ουσιώδη και τα πρωταρχικά.
Για τους λόγους που αναφέραμε αλλά και εξαιτίας της αρχαιότητας και της πολυχρησίας του ΕΑΚΚ εγκλωβιστήκαμε δικαίως, με κριτήρια αθλητικά και κοινωνικά, στη διαδικασία επιβίωσης του χώρου και αδιαφορήσαμε για το σημαντικό που είναι η ανάπτυξη των αθλητικών εγκαταστάσεων και κατ’ επέκταση του αθλητισμού στην Κέρκυρα. Την ίδια ώρα που εμείς αγωνιζόμαστε για τα ελάσσονα [συντήρηση χώρων, εξασφάλιση καυσίμων, αποπληρωμή οφειλών κλπ], είναι αμέτρητες οι αναφορές για ίδρυση αθλητικών εγκαταστάσεων και οι αποφάσεις για κατασκευή αθλητικών χώρων ανά την Ελλάδα. Από αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει να ξεκινήσει η «αντεπίθεση» μας. Ισχυροποιώντας, δηλαδή, το μοναδικό αθλητικό κέντρο του νομού [ΕΑΚΚ], να διεκδικήσουμε όλοι μαζί, πολιτική και αθλητική ηγεσία, αθλητικό κίνημα και κινήματα πολιτών, την προγραμματισμένη κατασκευή πολλών αθλητικών χώρων στην Κέρκυρα, επικαλούμενοι κριτήρια γεωγραφικά, ιστορικά, κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά, παιδαγωγικά και βέβαια αθλητικά.
Να επικαλεστούμε την ιστορική, αγωνιστική και πολιτιστική αθλητική παράδοση του τόπου και να σημειώσουμε το γεγονός ότι η Κέρκυρα αποτελεί την πύλη της χώρας προς την Ευρώπη και ακόμη ότι βρίσκεται σε κομβικό σημείο του γεωγραφικού χώρου του Ιονίου, δηλαδή ενός θαλάσσιου δρόμου που παρουσιάζει αξιοσημείωτη πολιτισμική κίνηση. Να δημοσιοποιήσουμε σε όλους τους τόνους με στατιστικά και συγκριτικά στοιχεία τον «αθλητικό αποκλεισμό» που υφίσταται ο νομός μας τουλάχιστον σε επίπεδο υποδομών και να υπενθυμίσουμε ότι αυτός ο αποκλεισμός αναστέλλει τη δράση αθλημάτων και συλλόγων, δημιουργεί συνθήκες ανισότιμης ανάπτυξης και δυσχεραίνει την τουριστική και οικονομική προοπτική του τόπου, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό σε μια περιοχή σαν αυτήν της Κέρκυρας. Να σημειώσουμε, επίσης, εμφατικά ότι η έλλειψη και η ανεπάρκεια των αθλητικών υποδομών της Κέρκυρας πλήττει ουσιαστικά δικαιώματα που συνδέονται με την υγεία, την εκπαίδευση, την κοινωνικοποίηση, τη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου των πολιτών δια μέσου του αθλητισμού και της άσκησης.
Η ανάπτυξη των αθλητικών δομών της Κέρκυρας δεν αποτελεί μόνο αιτούμενο αθλητικό. Αποτελεί κυρίως ζήτημα κοινωνικό και πολιτικό που πρέπει να συσπειρώνει τους πολίτες του τόπου.
*Διδάκτωρ Ιστορίας του Αθλητισμού / Αντιπρόεδρος του ΕΑΚ Κέρκυρας
Η προσέγγιση τέτοιων θεμάτων απαιτεί τη διαμόρφωση και την εφαρμογή μιας ουσιαστικής πολιτικής για τον αθλητισμό. Αντί τούτου στη χώρα μας αναζητούμε ακόμη το αναπτυξιακό μοντέλο αθλητισμού, τον εκπαιδευτικό αθλητισμό, τις αθλητικές εγκαταστάσεις, συζητούμε ατέρμονα και ανεπιτυχώς για την αθλητική βία, ανεχόμαστε ανενδοίαστα τον οποιοδήποτε δηλώνει ειδικός σε αθλητικά θέματα. Είναι επομένως στον καθένα εμφανές ότι έχουμε ανάγκη από μεταρρυθμιστικές και διαρθρωτικές τομές σε πολιτικό επίπεδο με προσανατολισμό την αθλητική ανάπτυξη. Για να επιτευχθεί βέβαια κάτι τέτοιο χρειάζεται άμεσα να ξεκινήσει μια ερευνητική – επιστημονική διαδικασία που θα μετρήσει και θα αξιολογήσει την υπάρχουσα αθλητική κατάσταση και κατά συνέπεια θα ιεραρχήσει τις προτεραιότητες. Αντί αυτών τις τελευταίες δεκαετίες γίναμε μάρτυρες της ισχυροποίησης των κομματικών μηχανισμών και του γιγαντισμού του κεντρικού κράτους.
Ως εκ τούτου το θέμα των ανεπαρκών, τόσο ως προς την ποιότητα όσο και ως προς την ποσότητα τους, αθλητικών εγκαταστάσεων της Κέρκυρας δεν μπορεί να μην εντάσσεται στη γενικότερη αναξιόπιστη αθλητική πολιτική. Δεν μπορεί να μη συνδέεται με τις επιλογές μιας χώρας που δεκαετίες τώρα αποδεικνύει τακτικά ότι η άσκηση και ο αθλητισμός δεν ανήκουν στις προτεραιότητες της πολιτικής της, ότι δεν προάγει το δικαίωμα των πολιτών στην άσκηση ως πρωταρχική κοινωνική υπόθεση. Στην Κέρκυρα βέβαια τα πράγματα είναι διαφορετικά και ασφαλώς χειρότερα από το μέσο όρο της αθλητικής κατάστασης της χώρας. Εδώ συνεχίζουμε να ζούμε τον «αθλητικό μεσαίωνα» και να υπομένουμε την «έρημο των αθλητικών υποδομών», όταν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας έχουν περάσει στην «αθλητική αναγέννηση». Αν κάποιος επιχειρήσει μια πρόχειρη στατιστική μελέτη εύκολα θα επιβεβαιώσει την τοπική αθλητική πραγματικότητα.
Το ερώτημα γίνεται επιτακτικό. Γιατί στην Κέρκυρα παρατηρείται αυτή η καθυστέρηση και η εγκατάλειψη σε έργα αθλητικής πνοής; Οι προηγούμενες δυσλειτουργίες που αφορούν στην κεντρική αθλητική πολιτική εξηγούν κατά ένα μέρος και την τοπική πραγματικότητα. Επί παραδείγματι η χάραξη μιας πολιτικής μόνο μέσα από τους κομματικούς μηχανισμούς οδηγεί σε μια άναρχη και με αδιερεύνητα κριτήρια ίδρυση αθλητικών εγκαταστάσεων που εκ των πραγμάτων άλλους θα ευνοεί και άλλους θα αδικεί. Αντίστοιχα ο κρατισμός και ο υδροκεφαλισμός του κράτους επιδρούν με τέτοιο τρόπο, ώστε αφενός να θεωρείται η Πολιτεία ως ο μόνος φορέας κατασκευής εγκαταστάσεων και αφετέρου να παρατηρείται ως λογική η ενίσχυση κυρίως των μεγάλων αστικών κέντρων, κάτι που κλονίζει την πολυπόθητη αποκέντρωση και αποδυναμώνει την Περιφέρεια.
Είναι βέβαιο ότι οι προηγούμενες αιτιάσεις δεν ικανοποιούν πλήρως και είναι επίσης βέβαιο ότι το ερώτημα παραμένει επιτακτικό, αν δε γίνεται πιο δύσκολο. Γιατί όσο κι αν προσπαθούμε να θεωρούμε εύστοχες όλες τις παραπάνω απαντήσεις, δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε ότι οι συνέπειες αυτών επιδρούν μόνο στην Κέρκυρα. Με λίγα λόγια βρισκόμαστε τουλάχιστον τα τελευταία τριάντα χρόνια μπροστά σε αδιαμφισβήτητες αδυναμίες της αθλητικής και κυρίως της πολιτικής ηγεσίας του νησιού μας ως προς τη διαχείριση της αθλητικής πραγματικότητας και του δικαιώματος των πολιτών στην άσκηση, δηλαδή αδυναμία συστηματικής καταγραφής, κοινού προγραμματισμού και εν τέλει ομοιογενούς και δυναμικής αθλητικής στάσης. Ως εκ τούτου η διαχρονικά καταγεγραμμένη αδιαφορία των κυβερνήσεων απέναντι στην Κέρκυρα του αθλητισμού δεν μπορεί να βαραίνει πάντα και μόνο τους «άλλους», αλλά πρέπει εξίσου να αγγίζει και την τοπική κοινωνία και να την οδηγεί σε διαδικασία αυτοκριτικής και προβληματισμού. Παράλληλα η αντίδραση της τελευταίας δεν μπορεί να είναι ούτε αποσπασματική, ούτε μέσω πολιτικών και προσωπικών σχέσεων και προτιμήσεων. Οφείλει να είναι ουσιαστική και σαφής και κυρίως εστιασμένη στη διάγνωση της αθλητικής κατάστασης της Κέρκυρας και στον προγραμματισμό έργων που θα αντιστοιχούν στα αιτήματα του αθλητικού κινήματος του τόπου.
Αφορμή για όλες αυτές τις σκέψεις αποτελεί η κατάσταση του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου της Κέρκυρας και ο διάλογος που συχνά και δικαιολογημένα εξελίσσεται γύρω από το συγκεκριμένο χώρο που τα τελευταία χρόνια γίνεται δέκτης αρνητικών χαρακτηριστικών, όπως απαρχαιωμένος, ασυντήρητος, εγκαταλελειμμένος, απαξιωμένος, χωρίς πόρους, χωρίς εργατικό προσωπικό. Εξαιτίας της μοναδικότητας του ΕΑΚΚ σε επίπεδο νομού και της προπονητικής και αγωνιστικής του χρήσης από την πλειοψηφία των αθλημάτων και των πολιτών, τίθεται ως πρωταρχικό ζήτημα η ουσιαστική και σταθερή στήριξη του με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζεται η επιβίωση και η ασφαλής λειτουργία του και να παρέχονται αξιοπρεπείς συνθήκες άσκησης σε όλους. Ήταν επομένως αναπόφευκτο και επιβεβλημένο οι άνθρωποι του αθλητισμού, μεταξύ των οποίων και κάποιοι από εμάς που βιώνουμε την περιπέτεια της διοίκησης του χώρου, να συστρατευθούν με όλες τους τις δυνάμεις σε αυτόν το στόχο. Με αυτόν τον τρόπο όμως, έγιναν τα αυτονόητα, δηλαδή η στήριξη, η συντήρηση και η αναβάθμιση του αθλητικού κέντρου, σημεία διεκδίκησης και ξεχάστηκαν τα ουσιώδη και τα πρωταρχικά.
Για τους λόγους που αναφέραμε αλλά και εξαιτίας της αρχαιότητας και της πολυχρησίας του ΕΑΚΚ εγκλωβιστήκαμε δικαίως, με κριτήρια αθλητικά και κοινωνικά, στη διαδικασία επιβίωσης του χώρου και αδιαφορήσαμε για το σημαντικό που είναι η ανάπτυξη των αθλητικών εγκαταστάσεων και κατ’ επέκταση του αθλητισμού στην Κέρκυρα. Την ίδια ώρα που εμείς αγωνιζόμαστε για τα ελάσσονα [συντήρηση χώρων, εξασφάλιση καυσίμων, αποπληρωμή οφειλών κλπ], είναι αμέτρητες οι αναφορές για ίδρυση αθλητικών εγκαταστάσεων και οι αποφάσεις για κατασκευή αθλητικών χώρων ανά την Ελλάδα. Από αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει να ξεκινήσει η «αντεπίθεση» μας. Ισχυροποιώντας, δηλαδή, το μοναδικό αθλητικό κέντρο του νομού [ΕΑΚΚ], να διεκδικήσουμε όλοι μαζί, πολιτική και αθλητική ηγεσία, αθλητικό κίνημα και κινήματα πολιτών, την προγραμματισμένη κατασκευή πολλών αθλητικών χώρων στην Κέρκυρα, επικαλούμενοι κριτήρια γεωγραφικά, ιστορικά, κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά, παιδαγωγικά και βέβαια αθλητικά.
Να επικαλεστούμε την ιστορική, αγωνιστική και πολιτιστική αθλητική παράδοση του τόπου και να σημειώσουμε το γεγονός ότι η Κέρκυρα αποτελεί την πύλη της χώρας προς την Ευρώπη και ακόμη ότι βρίσκεται σε κομβικό σημείο του γεωγραφικού χώρου του Ιονίου, δηλαδή ενός θαλάσσιου δρόμου που παρουσιάζει αξιοσημείωτη πολιτισμική κίνηση. Να δημοσιοποιήσουμε σε όλους τους τόνους με στατιστικά και συγκριτικά στοιχεία τον «αθλητικό αποκλεισμό» που υφίσταται ο νομός μας τουλάχιστον σε επίπεδο υποδομών και να υπενθυμίσουμε ότι αυτός ο αποκλεισμός αναστέλλει τη δράση αθλημάτων και συλλόγων, δημιουργεί συνθήκες ανισότιμης ανάπτυξης και δυσχεραίνει την τουριστική και οικονομική προοπτική του τόπου, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό σε μια περιοχή σαν αυτήν της Κέρκυρας. Να σημειώσουμε, επίσης, εμφατικά ότι η έλλειψη και η ανεπάρκεια των αθλητικών υποδομών της Κέρκυρας πλήττει ουσιαστικά δικαιώματα που συνδέονται με την υγεία, την εκπαίδευση, την κοινωνικοποίηση, τη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου των πολιτών δια μέσου του αθλητισμού και της άσκησης.
Η ανάπτυξη των αθλητικών δομών της Κέρκυρας δεν αποτελεί μόνο αιτούμενο αθλητικό. Αποτελεί κυρίως ζήτημα κοινωνικό και πολιτικό που πρέπει να συσπειρώνει τους πολίτες του τόπου.
*Διδάκτωρ Ιστορίας του Αθλητισμού / Αντιπρόεδρος του ΕΑΚ Κέρκυρας
Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010
Σκαφίδα και Καφούρου στην ΑΕΚ!
Πηγή:www.ora21.gr
Το τμήμα στίβου της ΑΕΚ, ξεκίνησε αντεπίθεση διαρκείας απέναντι στους άλλους συλλόγους, συνέχισε την ενίσχυση και μετά την απόκτηση αρκετών νεαρών αθλητών, σήμερα έντυσε στα «κιτρινόμαυρα» την καλύτερη αθλήτρια στο κομμάτι του άλματος επί κοντώ Αφροδίτη Σκαφίδου(φωτο από aeklive) μεταγραφή από τον ΟΣΦΠ.
Η έμπειρη αθλήτρια που ανήκει πια στο δυναμικό της «Ένωσης», είναι ένα από τα πλέον ηχηρά ονόματα του κλασικού αθλητισμού και εντός και εκτός συνόρων. Συγκεκριμένα η Αφροδίτη Σκαφίδα κατέχει το Πανελλήνιο ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ με ύψος 4,48μ που πέτυχε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου τον Ιούνιο του 2005 στην Αθήνα, Πανελλήνιο ρεκόρ με 4.55μ σημείωσε η Ελληνίδα πρωταθλήτρια στο άλμα επί κοντώ γυναικών, κατά την τρίτη ημέρα του Πανελληνίου πρωταθλήματος στίβου στο ΟΑΚΑ. Η Σκαφίδα υπερέβη πρώτα τα 4.50μ και στη συνέχεια τα 4.55μ για να καταρρίψει την προηγούμενη δική της κορυφαία επίδοση που ήταν 4.48μ από τις 11 Ιουνίου 2005 και πάλι στο Ολυμπιακό Στάδιο. Κατέχει την 4η θέση σε επίδοση στην Ευρώπη και την 9η στον κόσμο το 2008. Στις 30 Ιανούριου 2010 έθεσε νέο Πανελλήνιο ρεκόρ στην διάρκεια ημερίδας κλειστού στίβου περνώντας τα 4.41μ.
Τα ευχάριστα όμως, δεν σταμάτησαν εκεί, διότι συμφωνία με το «Δικέφαλο» υπέγραψε και η πρωταθλήτρια του μήκους Ελένη Καφούρου, αναγνωρισμένη αθλήτρια και αυτή εντός και εκτός συνόρων, μια πραγματική ρεκορντγούμαν με πολλά ατομικά ρεκόρ, όπως 6,54 μ. (ανοιχτός), 6,53 μ. (κλειστός). Τριπλούν: 13,37 μ. (ανοιχτός), 13,28 μ. (κλειστός). Η εν λόγω αθλήτρια προτού ντυθεί στα «κιτρινόμαυρα», αγωνιζόταν με τα χρώματα του Ολυμπιακού Κερατσινίου.
Τέλος, οι δύο αθλήτριες φορούν πια το δικέφαλο στο στήθος, χάρης τις προσπάθειες των υπευθύνων, αλλά και την προσφορά του μεγάλου «τροφοδότη» των τμημάτων της Ερασιτεχνικής, Παντελή Γαμπιεράκη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)