Γιάννης Κότσης: Ο ‘χρυσός’ Βαλκανιονίκης και Πανελληνιονίκης Εφήβων στο επί κοντώ, στο kerkyrasports.gr με τον Βασίλη Αργαλιά.
Ο Γιάννης Κότσης, θα θυμάται σίγουρα για πολλά χρόνια στο μέλλον τη θερινή αγωνιστική περίοδο του 2009 καθώς στη διάρκεια της, στην κυριολεξία, ‘έσπασε τα κοντέρ’ φτάνοντας στο κορυφαίο σκαλοπάτι της κατηγορίας του (Έφηβοι) στο επί κοντώ, όχι μόνο εντός συνόρων αλλά κατακτώντας και το χρυσό μετάλλιο στο Βαλκανικό πρωτάθλημα.
Πρόκειται για μία σπουδαία στιγμή στο ξεκίνημα ουσιαστικά της καριέρας του νεαρού αθλητή του Κερκυραϊκού ΓΣ , ο οποίος μαζί με τη Λορέλα Μάνου και υπό την τεχνική καθοδήγηση του Παύλου Σκορδίλη, αποτελούν τα ‘βαριά χαρτιά’ του Συλλόγου. Αθόρυβα, με σκληρή δουλειά και κάτω από αντίξοες συνθήκες κατάφερε να ξεχωρίσει, δίνοντας σαφώς δείγματα των τεράστιων δυνατοτήτων του. Βρίσκεται όμως ακόμη στην αρχή, γεγονός που τον οπλίζει με περισσότερη δύναμη για τη δύσκολη συνέχεια αφού οι υποχρεώσεις του, μετά και τις διακρίσεις με την Εθνική ομάδα, έχουν αυξηθεί.
Αναλυτικά η παρουσία του Γιάννη τη θερινή σεζόν:
1η θέση Βαλκανικό πρωτάθλημα 4.80μ. (Σχηματάρι)
3η θέση Μεσογειακή συνάντηση 4.90μ.(Μαδρίτη)
1η θέση Πανελλήνιο πρωτάθλημα Εφήβων 4.80μ.(Σέρρες )
2η θέση Πανελλήνιο πρωτάθλημα νέων – Ανδρών 4.80μ.(Θεσ/νίκη)
4η θέση Πανελλήνιο πρωτάθλημα Ανδρών 4,80μ.(Θεσ/νίκη)
Ο Γιάννης Κότσης μίλησε για τα σχέδια του για το μέλλον αλλά και για το πώς έφθασε στις φετινές διακρίσεις.
- Γιάννη, πως κρίνεις τον απολογισμό της αγωνιστικής περιόδου που ολοκληρώθηκε;
« Φέτος η χρονιά μπορεί να χαρακτηρισθεί ονειρική. Ήταν η πρώτη σεζόν που αποφάσισα μαζί με τον προπονητή μου να δουλέψω σωστά και μεθοδικά κι όπου μας βγάλει. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, αναδείχθηκα Πανελληνιονίκης και Βαλκανιονίκης στους Εφήβους ενώ βελτίωσα και την ατομική μου επίδοση με 4,90 στον προτελευταίο αγώνα, στην 8εθνή Μεσογειακή συνάντηση της Μαδρίτης. Ήθελα να κλείσω με 5 μέτρα αλλά δυστυχώς δε βγήκε αλλά δεν πειράζει. Ίσως τα περάσω στο ξεκίνημα της νέας περιόδου».
- Νιώθεις πίεση για το ‘ψυχολογικό όριο’ των 5 μέτρων;
« Είναι καθαρά θέμα να πιστέψω περισσότερο ότι το έχω αυτό το άλμα. Κι αυτό γιατί όταν ανεβαίνει ο πήχης είναι λίγο διαφορετικά και κολλάς σε κάποια πράγματα. Πρόκειται για ένα ‘κλικ’ που χρειάζεται, ώστε να πας πιο ψηλά»
- Στο επί κοντώ πως κατέληξες;
« Ξεκίνησα να ασχολούμαι με πολλά αθλήματα, ποδόσφαιρο, μπάσκετ κ.α. όμως δε με τραβούσαν οπότε το πολύ στους έξι μήνες τα παρατούσα. Μετά γνώρισα το επί κοντώ κι από την πρώτη στιγμή μου ταίριαξε, με έκανε να μείνω στον στίβο και να συνεχίσω. Τώρα διανύω τον έκτο χρόνο, με τα τρία τελευταία να ασχολούμαι πιο σοβαρά αφού χρειαζόταν το απαραίτητο διάστημα προσαρμογής».
- Οι καλοκαιρινές επιτυχίες πόσο σε έχουν αλλάξει;
« Ουσιαστικά θεωρώ ότι δεν έχω πετύχει κάτι σημαντικό γιατί είμαι ακόμη σε μία ηλικία που αν πιστέψεις ότι έχεις καταφέρει κάτι ή έχεις φτάσει κάπου κι επαναπαυθείς σε αυτό, τότε πιστεύω ότι δεν θα μπορέσεις να συνεχίσεις για το παραπάνω βήμα. Έτσι νομίζω ότι δεν έχω καταφέρει τίποτα ακόμα, έχω πολύ δρόμο μπροστά μου κι αυτό μου δίνει το κίνητρο να προχωρήσω για μεγαλύτερα πράγματα»
- Ο πρωταθλητισμός απαιτεί σίγουρα πολλές παραχωρήσεις. Ποιες έχεις κάνει μέχρι τώρα;
« Η παρουσία στο στάδιο είναι καθημερινή, διάρκειας περίπου 4 ωρών, όχι όλες βέβαια φουλ προπόνηση. Το κανονικό πρόγραμμα είναι συνήθως 2,5 – 3 ώρες. Για να φτάσεις κάπου πρέπει να στερηθείς πολλά πράγματα, κάτι που μας έλεγαν από όταν ξεκινήσαμε και ακουγόταν απλό, αλλά όσο μεγαλώνεις το συνειδητοποιείς στην καθημερινότητα σου. Σαν παράδειγμα, δε μπορώ να δω τους φίλους μου όποτε θέλω γιατί υπάρχει προπόνηση. Όμως έτσι είναι, εφόσον αγαπάς αυτό που κάνεις, δε σκέφτεσαι τις θυσίες. Όταν παίρνεις το χρυσό κι ανεβαίνεις στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, φορώντας το εθνόσημο στο στήθος, τα ξεχνάς όλα πια. Δεν υπάρχει τίποτα».
- Φανταζόσουν αυτή την εξέλιξη στην πορεία σου όταν άρχισες το στίβο;
« Όταν ξεκίνησα το επί κοντώ ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα που είχα κάνει ήταν να βρεθώ στην Εθνική ομάδα. Το να φοράς τα ‘γαλανόλευκα’ και να αγωνίζεσαι σε ένα στάδιο εκπροσωπώντας την πατρίδα σου, το θεωρώ πολύ σημαντικό και ιδιαίτερη τιμή. Είναι σπουδαίο να κερδίζεις σε μία διεθνή διοργάνωση αγωνιζόμενος με την Εθνική και νιώθεις πολύ όμορφα»
- Έχεις κάποια ιδιαίτερη συνήθεια πριν αγωνισθείς, κάτι σα γούρι;
« Πριν τους αγώνες κι όταν ετοιμάζω τις αποσκευές μου για το ταξίδι δεν παίρνω ποτέ μαζί μου…σαμπουάν!(γέλια). Όσες φορές πήρα δεν πήγε τίποτα καλά οπότε σκέφτηκα ότι δεν πειράζει, κάποιος θα έχει μαζί του»
- Ποιες είναι οι σκέψεις σου για το άμεσο αλλά και το απώτερο μέλλον;
« Έχω σκεφτεί το μέλλον αλλά σε μικρό βαθμό. Δε θέλω να βιάζομαι. Είναι προτιμότερο να κάνεις σταθερά βήματα που μένουν παρά κάτι γρήγορο και να πέσεις. Ο πρώτος στόχος φυσικά για τη νέα χρονιά είναι τα 5 μέτρα, χωρίς όμως να με αγχώνει. Δεν το σκέφτομαι γιατί πολλά άλματα, μου έχουν δείξει ότι την ‘έχω’ την επίδοση, απλά όταν φτάνω εκεί δεν το πιστεύω τόσο πολύ. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρω κι από εκεί και πέρα ότι έλθει, με υπομονή και σκληρή δουλειά».
- Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μυστικό για τις επιτυχίες σου;
« Το μεγάλο μυστικό είναι ο Παύλος Σκορδίλης που είναι μόνιμα δίπλα μας. Ο Παύλος είναι ένας πολύ καλός προπονητής που ενημερώνεται συνεχώς κι αυτό θα το διαπιστώσετε αν παρατηρήσετε στην προπόνηση τα προγράμματα που ακολουθούμε όπου κάθε φορά δουλεύουμε σε κάτι καινούριο και διαφορετικό. Δεν είναι όμως μόνο η Λορέλα κι εγώ, υπάρχουν πολλά παιδιά από πίσω με πολλές διακρίσεις στα Πανελλήνια πρωταθλήματα και σε διεθνείς διοργανώσεις στις κατηγορίες τους και σίγουρα θα πρωταγωνιστήσουν τα επόμενα χρόνια».
- Πόσο δυσχεραίνει την προετοιμασία η έλλειψη κλειστού προπονητηρίου;
« Το τελευταίο διάστημα έχουν βελτιωθεί κάπως οι συνθήκες και μπορούμε να δουλεύουμε καλύτερα τουλάχιστον τη θερινή περίοδο. Το χειμώνα όμως υπάρχει το σοβαρό πρόβλημα που φωνάζουμε τόσα χρόνια για το κλειστό προπονητήριο, το οποίο μας λείπει πολύ. Σε ένα μήνα περίπου θα ξεκινήσουμε τη βασική μας προετοιμασία που είναι η χειμερινή όπου εκεί ‘χτίζεις’ ότι είναι να δουλέψεις το καλοκαίρι. Αναγκαζόμαστε και συνεχίζουμε τις προπονήσεις στο Εθνικό Στάδιο με κρύο και βροχή, περιμένοντας να έλθει η άνοιξη για να ανεβάσουμε ρυθμούς».
- Κλείνοντας, ποιοι ήταν οι συμπαραστάτες στην πορεία προς την καταξίωση;
« Θέλω να ευχαριστήσω όσους ήταν δίπλα μου όλη τη χρονιά και με στήριξαν. Την οικογένεια μου, τον προπονητή μου και όλους τους φίλους μου. Υπάρχουν στιγμές που τίποτα δε σου πάει καλά και σε παίρνει από κάτω αλλά υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου που σε βοηθούν να το ξεπεράσεις κι αυτό είναι το πιο σημαντικό».
