Πανηγυρίσαμε την άνοδο στη σούπερ λιγκ, χαρήκαμε με τις επιτυχίες των αθλητών μας, νοιώσαμε ευγνωμοσύνη για κάποιους που επιμένουν να αγωνίζονται. Ας γίνουμε τώρα ρεαλιστές, ας προσγειωθούμε στην πεζή πραγματικότητα.
Τι θα γίνει ρε παιδιά με τις ρίψεις και τις μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις (μην ξεχνάμε ότι και στα εμπόδια, ψηλά και χαμηλά, στους άνδρες μετά τον Δουβαλίδη και τον Ιακωβάκη υπάρχει μεγάλο κενό, ενώ στις γυναίκες πλήρης ανυπαρξία); Γιατί αν θα δείτε τα αποτελέσματα με κριτήριο τις επιδόσεις στον διεθνή στίβο, οι Ελληνες αθλητές που ξεχωρίζουν είναι οι άλτες (σε γυναίκες και άνδρες) και ο Ιακωβάκης.
Πού είναι οι ρίπτες; Πού είναι οι αθλητές των αποστάσεων (και τα τελευταία χρόνια και των ταχυτήτων); Δεν θέλω να ρίξω ευθύνες σε κάποιους ούτε το ανάθεμα σε ορισμένους. Τον προβληματισμό μου δημοσίως καταθέτω. Εχω την πεποίθηση ότι πολλοί συμμερίζονται αυτά που διατυπώνω σε αυτό το βήμα, όπως υπάρχουν και αρκετοί που διαφωνούν. Η πραγματικότητα όμως δείχνει μεγάλη φτώχεια στα αγωνίσματα που προανέφερα.
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να ανασκουμπωθούν οι κατέχοντες τις καίριες θέσεις και να κοιτάξουν πίσω από τη βιτρίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου